“Hafsa Betül, 4.5 aylıktı Remziye hanımla tanıştığımızda. İlk üç ay hersey çok düzenli gitse de iki defa şehir değişikliği bir defa da ülke değişikliği bu sürede bizi dolayısıyla da Hafsa Betül’ü çok yormuştu. Artık sadece uyusunda nasıl uyursa uyusun demeye başlamıştık. Ama bunun çok değil 15 gün sonra artık başa çıkılamaz bir hal alacağını tahmin bile edemezdik. Hafsa Betül artık sürekli kucakta gezerek, çok ağladığında hoplayarak ve üstelik geceleri de saatlerce uyanık kalarak gün ve gecelerini geçirmeye başlamıştı. O farkında değildi elbette ama ne babasında ne bende artık derman kalmıyordu. Her gece üç saat boyunca birer saat nöbetleşerek eşim ve ben gezdiriyorduk. Nöbeti bir diğeri aldığında devreden bir saatte olsa uyuyabiliyordu. Ama tabiki dinlenmek için bir saat yeterli gelmiyor. Üzerine İtalya’da olmuş olmanın ve vaka sayılarının pik’e ulaşmadığı ve bizim tedirgin olduğumuz dönemlerdeydik. Hal böyle olunca artık çok bunalmış ve uyku eğitimi araştırmaya başlamıştım. Baktığımda ağlatmayan uyku eğitimi yoktu. Yorumları okurken bebeğimi hiç ağlatmadan uykularına kavuşturduk yorumunu görünce “Bebeğimin Uykusu” sayfası dikkatimi çekti ve şansımı denemek için mesaj attım. Ve işte o an 🙂 sıcacık bir karşılayış, tek derdi karşımdaki kişi rahatlasın diyen bir melek. İlk konuşmamız ise ben kendimden geçmiş yorgun bir şekilde dinlenmeye çalışırken ama artık bel ağrılarımla başa çıkamadığım bir durumda eşimse diğer odada Hafsa Betülü uyutmaya çalışırken ama Hafsa Betül çok çok ağlarken olmuştu. Hiç bir konuda anlaşmamışken bile beni rahatlatmaya çalışması bana güven verdi gerçekten. Sonrasında da artık karar verdik Remziye hanımla bu süreci başlatmaya. İlk üç gün içerisinde yürümeyi bıraktık, hoplamaya zaten ihtiyacı yokmuş ama ben bunu fark edemiyordum. Yavaş Yavaş ve Hafsa Betül’ün durumuna özel bir yaklaşımla asla ağlatmadan eğitim sürecine hazırladık. Rutinlerimizden sonra Hafsa Betül artık kendi kendine uyuyabilir olmuştu. İnanamıyordum bu değişime. Artık ne bel ağrısı kalmıştı ne de yorgunluktan asılmış suratlarımız. Eğitim süresince Hafsa Betül’ün uykularından ziyade benim psikolojimle daha çok ilgileniyordu Remziye hanım. Kendisini ağlayarak aradığım zamanlar bile oldu ama o anı öyle güzel yönetiyordu ki artık ne olursa olsun Remziye hanımla paylaşmaya başlar olmuştum. Sonrasında benim kaygımdan dolayı Hafsa Betül’e maalesef yeniden desteğe başlamışım 🙁 eğitimi verdikten sonra daha özverili olmak gerekiyor. Kaygıların geri dönüşü maalesef bir miktar şiddetli olabiliyor. Ama eğitimin sonunda bebeğimde gördüğüm şuydu şimdiye kadar kızımı hiç ağlatmamışım ve zaten Remziye hanım müsade etmiyordu. Bu da benim kızımda daha farklı alışkanlıklar kazandırmamam için bir kapı olmuş oldu. Ve artık bebeğim yatağında desteksiz bir şekilde uyumaya başladı. Ben ise beşiğinin başına geçip o eşsiz manzaranın tadını çıkarıyorum. Kızım mutlu biz mutlu 🙂 sonsuz teşekkürler Remziye hanım.”
RÜVEYDA YILMAZ