Minik yumuk yumuk elleriyle tamamen size bağımlı şekilde dünyaya gelir bebekler… Çaresizlerdir ve hayatta kalma içgüdüsünü taşırlar. Hatta bazı bebekler çok daha yoğun yaşar bu hissi…
Siz beslesenizde ,altını da değiştirseniz, kucağınızda da tutsanız bu hissi bir günde terk edemezler ve yoğun kaygı taşırlar.
Bu kaygı sadece sizin sevginiz ile giderilebilir. Bu nedenle bebeğinizi kucağınıza almaktan, sizi hissetmesinden kaçınmamalısınız.
Bebeğinizin dünyaya adaptasyonunu sağlarken tüm ihtiyaçlarını bir denge içinde karşılamalısınız.
Yani sadece fiziksel ihtiyaçlarını karşılamanız halinde güven eksikliği hissedebilir. Bu nedenle sevgi, ve şefkat içinde her zaman sakin bir ses tonu ile iletişim içinde olmalısınız. Bu şekilde aranızdaki güvenli bağı güçlendirebilirsiniz.
Bazen sabrınız tükenebilir veya tahammül seviyeniz azalabilir, o durumlarda mutlaka 10 saniye nefes alıp tekrar bebeğinize sakince yaklaşmalısınız. Aksi takdirde bebeğiniz henüz kendi stres seviyesini kontrol edemezken, sizden aldığı gerginlikle sakinleşmesi güçleşecektir.
Ve bebeğinizi sakinleştirme esnasında ya da fiziksel ihtiyaçlarını karşılarken AN’da kalmalısınız. Örneğin uykuya geçirirken, altını değiştirirken, beslerken telefonla ilgilenmeniz, aynı anda başka bir şeyle uğraşmanız aslında tam manasıyla o AN’da olmadığınızı gösterir ve bebekler her şeyi hisseder.
Siz bebeğinizin tüm duygusal ve fiziksel ihtiyaçlarını bir düzen, denge ve sakinlik içerisinde karşılarsanız bebeğiniz tüm süreçlere daha kolay adapte olur ve kendini sizin yardımınızla daha kolay sakinleştirebilir.
Faydalı olması dileğiyle,
Sevgiler
