Bırakın Ağlayarak Uyusun…
Ah ne kolay söylenen bir cümle değil mi? Evet böyle bir yöntem var maalesef.
Bu yöneteme göre; bebeğiniz yalnızca birkaç gün ağlar, sonra tüm gece desteksiz uyur, hem de her gece. Peki bu kadar basit olabilir mi?
Bebeğinizi yalnızlığa çaresizliğe itmek, onu kendi başına bırakıp uyumaktan başka çare bırakmamak sizce de çok gaddarca değil mi?
Bebeğinizin size olan güveni, aranızdaki bağı zedelemez mi bu durum?
Esas soru bebeğinize ÇARESİZLİĞİ mi öğretmek yoksa uykuyu mu öğretmek istiyorsunuz?
Siz günlerce bebeğinizin katılarak ağlamasına katlanırsınız çünkü sonunda kendi başına uyuyacaktır bebeğiniz; en fazla 2-3 gün ağlayacaktır.
Katılarak ağlar bebeğiniz hatta o kadar çok ağlar ki kusar, morarır çaresizce yardım ister; siz bi yerde o bi yerde ağlar. Sonucunun güzel olacağını düşünerek sabredersiniz. Ama size bir sır veriyim mi bir çok bebekte işe yaramaz!
İşin aslı bu yöntem çoğu zaman öyle 2-3 gün de sürmez, düzeliyor gibi olsa da en ufak sorunda diş, hastalık, tatil gibi durumlarda hemen bozulur bu uyku düzeni. Hatta bi yerden sonra yalnız bile kalmak istemez bebekler, şiddetli anksiyete yaşayabilirler.
Bebekler duygusal varlıklardır tıpkı ebeveynler gibi, bebeğinizin duyguları olduğunu göz ardı etmemelisiniz. Savunmasız, korunmasız haldeyken sizin neden yardım isteğine sessiz kaldığınızı anlamaz, terk edildiklerini düşünebilirler.
Onunla iletişim içinde olmalısınız
Bu kadar ağlama sonrasında yorgunluktan uykuya teslim olurlar. Peki böylece uykuyu öğrenmiş mi olur bebekler?
Bebeğinize çaresizliği öğretmeyin, verdikleri tepkileri dikkate alın. Elbette zaman zaman ağlayacaktır. Bir alışkanlığı değiştirirken ağlayarak size tepki de verecektir bu normal sonuçta ağlamak bebeklerin konuşma dili! Ağlamak sağlıksız değildir ama AĞLATMAK SAĞLIKSIZDIR!
İşte bu sebepten bebeğinize destek olmalı, onu sakinleştirmeli, yalnızlığa terk etmemelisiniz.
